In een eerste aanzet komen er twee centrale ontwerpelementen naar voor, die aan elkaar gelinkt zijn: Het meanderen van de rivier die door het gebied stroomt, en een centraal cirkelvormig plein. Het idee van een lager gelegen wandel- en fietsgedeelte langs de rivier en het plaatsen van de bibliotheek aan het centraal plein krijgen vorm. Het water moet toegankelijk zijn, om aan te zitten, langsheen te wandelen. In een stad is water leven, een weinig restant van wat ons tot rust brengt, of doet denken aan de natuur. Het geluid moet hoorbaar zijn, het stromen, liefst in de zomer de mogelijkheid tot pootjebaden. Waar anders gaat men immers gaan zitten in een stad? Pleinen, parken en water: essentieel.
De essentie van dit project bestond uit een spel van improvisatie, verbeelding maar ook zoeken naar formele aansluiting bij het bestaande stadsweefsel. Hierboven mijn eerste tekening van hoe ik mij deze aansluiting langs vier zijden voorstelde. Het doortrekken van de rivier als zijnde iets essentieel in combinatie met de samenloop van bepaalde wegen en het verwerken van de Hansabücherei brachten mij hier tot een 'centrum' waarrond de bestaande rivier meandert. De verdere invulling werden grotendeels door deze twee kernelementen 'plein' en 'rivier' bepaald.
Gekozen eindbeeld die de sfeer en de twee kernelementen van het ontwerp weergeven. Het meanderen van de rivier rond een centraal, cirkelvormig plein. Bijgevolg een stedelijke invulling die gericht is naar de toegankelijkheid van het water en voorts suggesties van gebouwen die volgens deze oriëntering aanvullen met woon, werk- en ontspanningsfuncties.
IN mijn voorstel wordt de inkomgalerij van de Bibliotheek verlengd tot een volwaardige galerij die het centrale cirkelvormige plein opdeelt in een hoger en lager gedeelte, zoals te zien op de foto links. Op die manier geeft het gebouw via een vormelijk simpele ingreep richting, structuur aan de omgeving, een anders nogal grootschalig leeg plein. Ik beeld me in dat mensen een boek halen in de bib, en ergens op de treden met uitzicht op het water en de levendige overkant, gaan zitten in het zonnetje en genieten van hun boek. Of zomaar, zonder boek een babbeltje slaan, of wat dan ook. Ik hou van stedelijke constellaties die uitnodigen tot contemplatie, een kus, een goed boek, een goede babbel, een voor zich uit staren.
Een brede brug verbindt beide kanten van het water, vormt tevens ook het verlengde van de bestaande straat, waar aan de brugvoet twee gebouwen langs wederzijden het eindpunt van diezelfde straat aankondigen. De hoogste toren is bestemmingsgewijs nog relatief oningevuld, maar men kan ervan uitgaan dat het een woontoren betreft. Het rechter, meer uitgewerkte gebouw zal op de gelijkvloers publieke functies omvatten, daarboven komen er wooneenheden die uitkijken op het omsloten plein en het vernieuwde landschap.
Het lager gebouw wordt zodanig ingeplant dat het een tussenruimte vormt met het bestaande weefsel. Een groene doorgang, waaraan de achterkanten van de bestaande percelen aansluiten en de mogelijkheid krijgen een rechtstreekse doorgang te maken. Hierdoor ontstaat er een nieuwe straat, die autovrij wordt voorzien, een groene straat die beide zijden bedient, zodat er communicatie mogelijk wordt.
Overzichtsbeeld.
